Ik had nooit gedacht dat ik me ooit zou beklagen over een derde plaats maar toch is het nu zo. Het probleem is namelijk dat ik niet derde kan gaan worden omdat ik zo goed ben, maar vanwege gebrek aan concurrentie.

Het is nog niet zo ver maar tot nu toe sta ik derde, 31 juli is de virtuele race ten einde en weten we exact wat de stand van zaken is.

Concurrentie

Een hardloopmaatje had een blessure en hij liep dus niet op de 5 km. Met zijn tijd zou hij eerste zijn geworden (gemiddeld loopt hij in de 17 minuten). Zou hij hebben meegelopen dan zou ik vierde zijn geworden en dus buiten de prijzen vallen. De tijden van nr 1 en 2 zijn op dit moment buiten mijn bereik. Ik kan nog wel een halve tot een minuut eraf krijgen maar dat is het dan ook wel. Nr een en twee zijn buiten mijn bereik.

In een normale race zou ik met mijn tijd nu in de buurt van de 100e finisher zijn geëindigd. En niet als derde. Sterker nog, vrijwel alle wedstrijden die ik heb gelopen ben ik niet op het podium gekomen.

Nooit op het podium?

Dat is niet zielig maar realistisch. Niet omdat ik zo slecht ben maar omdat anderen beter zijn. Honderden zijn beter dan ik, misschien wel duizenden lopers in Nederland. Maar, dat is ook de andere kant, er zijn ook nog veel lopers die minder hard lopen. Hoe de balans precies ligt is voor ieder weer anders en natuurlijk ook niet vast. Door trainen wordt je beter, eerst snel totdat je op een punt komt dat er eigenlijk niet zo veel progressie meer in zit.

Grote getallen

Hoe meer mensen meelopen, des te kleiner wordt de kans voor mij om te winnen. Een Dam tot Damloop By Night met 7500 deelnemers kan ik vergeten.

Een kleinere wedstrijd met een paar honderd deelnemers binnen mijn leeftijdscategorie, daar heb ik theoretisch nog een kans. Maar ik loop niet voor de prijzen, maar omdat het lekker is.

Gelukkig 7e

Ik sprak een hardloopmaatje en we besloten om toch te proberen de tijd scherper te stellen, hij voor de prijzen en ik voor de eer. De keuze voor het parkoers was simpel, van Vogelenzang naar Heemstede langs de Leidsevaart. Bijna alles over een fietspad, zonder stoplichten en vrij vlak.

Hier besloten we, ieder op eigen tempo de 5km te lopen. Hoewel het zwaar was lukte het me om ongeveer een minuut er van af te krijgen. Mijn loopmaatje zette een rustige tweede tijd neer, ongeveer 3 minuten eerder finishend.

We waren allebei tevreden met de prestatie. Ik omdat ik mijn tijd scherper heb gesteld, hij omdat hij ondanks slechte conditie toch een redelijke tijd neer heeft gezet.

De 7e plaats? Ik ben er tevreden mee. De eerste drie zijn buiten mijn bereik, de anderen liggen tegen mijn grens aan (wat ik jaren geleden kon lopen).

Lopen doen de meeste mensen, zoals gezegd, niet voor de prijzen maar voor het plezier.

Zenuwen

Soms zit het plezier ook in het jezelf kunnen verbeteren, zoals gisteren avond. Stom genoeg hadden we beide de hele dag de zenuwen voor de 5 km. Het gaat in principe nergens over danwel er hangt niets vanaf maar wat veel lopers die wel eens een loop event doen, je bent er toch zenuwachtig over. Ik heb pas op de laatste kilometer weer op mijn horloge gekeken, ik wilde niet zien wat voor tussentijden ik liep. Naderhand was ik tevreden, zeer tevreden.

Ik weet dat er met training meer in kan zitten, misschien nog wel eens een tijd onder de 20 minuten op de 5 km, net als vroeger. Niet voor de prijzen, maar voor mijzelf.