Tijdens hardloopevenementen worden vaak foto’s gemaakt van de lopers. Dat kan zijn aan het begin, tijdens of  (vlak voor) het einde. Persoonlijk vind ik dat ik er zelden goed op sta, zeker naar het einde van de loop ben ik niet op mijn best, zweterig, met spuug om de mond (niet altijd) en vermoeid.

Foto’s zijn in het algemeen best een leuke herinnering aan de loop. Zeker als dit je eerste loop is, is misschien de verleiding groot om de foto te kopen bij de maker.

Nou … bestellen dan maar?

Toch zijn er nog wel wat dingen om rekening mee te houden. Als eerste de prijs. Deze is afhankelijk van de maker en de loop. Ik heb prijzen gezien voor een geprinte foto van 2 tot 9,90 euro per foto. Een digitale download is vaak iets duurder, wat eigenlijk gek is omdat er bij digitale distributie geen afdruk, handeling en verzendkosten zijn. Hier lijkt het feit dat er meerdere afdrukken gemaakt kunnen worden, al verwerkt in de prijs. Het businessmodel is natuurlijk dat slechts een klein deel van de hartlopers foto’s nabestelt en dat uit die groep de omzet en winst moeten komen.

Het is ook niet aan mij om iets over de prijsstelling te vinden. Iedereen kiest zelf of je een foto bestelt. Bij een lage prijs zullen meer mensen bestellen dan bij een hogere prijs. Lijkt me Economie 101.

Wat koop je nou eigenlijk?

Wat wel belangrijk is: wat koop je nu eigenlijk? Wat mag je ermee doen? Je koopt in veel gevallen een afdruk of digitale download voor persoonlijk gebruik. Het copyright blijft bij de maker liggen en je mag het zonder toestemming niet publicitair of commercieel gebruiken.

Stel je voor, je koopt een foto waar jij zelf op staat als hardloper en je gebruikt deze in een brochure, dan ben je in overtreding. Zou je dit willen, dan moet je met de fotograaf een (financiële) afspraak maken voor het gebruik. Sommige fotografen (ik noem geen namen om begrijpelijke redenen) gebruiken advocaten om ongeoorloofd gebruik van hun foto’s aan te pakken. Ze doorzoeken daarbij internet met sites als Tineye.com, die op basis van een foto kijken waar deze nog meer voorkomt. Het resultaat is een fikse rekening die kan oplopen van enkele honderden euro’s tot meer dan 10.000 euro’s (dit laatste komt voor als de eiser een stockfoto-site).

Het is eigenlijk heel eenvoudig. Gebruik je een foto commercieel dan moet je ervoor betalen. Je komt niet meer weg met de opmerking ‘… maar ik kon hem gewoon downloaden van internet’. Er is voldoende jurisprudentie dat je een dergelijke zaak in het algemeen gewoon verliest. Kijk maar bij Charlotte’s Law en iusmentis.com.

Maak je een scan van de foto en print je hem dan nog een paar keer voor de familie dan kan je ook in overtreding zijn (dat hangt af van wat de copyright-eigenaar heeft bepaald). De kans dat men erachter komt is klein, zeker als de foto bij tante Truus op het dressoir staat. Ook bij de digitale download is het niet vooraf duidelijk of je afdrukken mag maken en hoeveel. De prijsstelling lijkt meerdere kopieën toe te staan, maar feitelijk gezien zou je moeten vragen wat je ermee mag doen.

Maak liever zelf een hardloopfoto

Een andere mogelijkheid is om zelf foto’s te maken. Vraag vrienden, familie of partner om je te komen aanmoedigen en vraag of ze je op de foto willen zetten. Ik ga er even vanuit dat ze dat willen doen, maar ook in dit geval blijft het copyright bij de maker. Het zijn je vrienden, dus die zullen je niet gelijk voor de rechter slepen maar als je hem toch commercieel wilt gebruiken, vraag dit dan aan de maker en wees ook bereid om er een vergoeding voor te betalen.

Niet iedereen staat slecht op een hardloopfoto.

Een alternatief is om zelf de foto te maken als je aan het lopen bent. Zoals je kunt zien aan de foto in de woestijn boven aan het artikel. Deze is in 2002 gemaakt in Egypte met een simpele digitale camera en een tripod. Je zet de camera neer, zet de zelf ontspanner aan en doet of je net komt aanlopen. Je kunt aan de foto zien dat deze vanaf een laag punt genomen is.

Het is wel even een aantal keer proberen maar je krijgt er mooie foto’s van. Die in Egypte is nog steeds een van mijn favoriete foto’s.

Nep? Nee. In scene gezet? Nee, ik liep daar echt en zoals je kunt zien was ik een redelijk stuk de woestijn in, zeker een paar kilometer van het resort.

Voordeel is dat jij de regisseur en de maker bent en je dus kunt doorgaan zolang je wilt tot de foto naar je zin is.

Wat heb nodig voor een goede hardloopfoto?

Als je met zijn tweeën loopt dan is een smartphone de beste oplossing. De kwaliteit van de camera’s is heel goed voor dit soort opnames en het is makkelijk om snel foto’s te maken en te beoordelen. Je ziet tenslotte wat je voor foto neemt.

Camera op hek geklemd voor een hoger standpunt

Het is leuk om eens te experimenteren met de hoek waaronder je de  foto’s neemt. Je kunt op ooghoogte fotograferen, maar het is ook mogelijk om een lagere positie te kiezen, zoals de foto hieronder.

Als je alleen loopt dan heb je een camera nodig met een zelfontspanner.

Op de grond geplaatste camera met extra figurant

Ik heb deze  foto’s niet met mijn smartphone  gemaakt maar met een compact camera met zelfontspanner (een al wat oudere Sony Cybershot) die  op een Hama Flexibele driepoot is gezet. Dit is een makkelijk mee te nemen camera als je gaat rennen. Ik had hem in een tasje om mijn nek onder mijn shirt. De flexibele driepoot geeft je vrijheid in het plaatsen van de camera, zelfs op een hek.

Het enige wat je even onder de knie moet krijgen is de timing. De camera heeft een 10 seconden ontspanner, wat genoeg tijd geeft om hem neer te zetten en positie te kiezen om aan te komen rennen. Je kunt het beste het punt markeren waar je start en terugtellen met de secondes. Na een aantal keer moet je wel een leuke foto hebben. Niet vergeten blij te kijken, want lopen is leuk.

Kortom, neem eens een smartphone of camera mee tijdens het lopen. Zeker als je op een bijzondere plek gaat hardlopen (bijvoorbeeld Central Park in New York) geeft dat een bijzonder souvenir.