Wat zou er gebeuren als je de Dam tot Damloop doet, zonder vooraf te trainen? Een paar maanden terug haalden vrienden je over om de Dam tot Damloop te doen. Je dacht: “Ach, moet te doen zijn” en nam je voor om te gaan trainen. Maar er kwam van alles tussendoor en voor je er erg in hebt, is het al zover. Moet je toch gewoon maar gaan hardlopen? En wat kun je dan verwachten?

Je doet natuurlijk alleen mee, als je van jezelf weet dat je een goede conditie bent. Want ook al ben je niet gaan trainen voor de hardloopwedstrijd zelf, je bent wel wekelijks naar de sportschool geweest of hebt groepslessen gedaan. Ben je jonger dan 30, zit je op je ideale gewicht en besteed je meermaals per week 45 tot 90 minuten aan intensief sporten, dan is je fysieke conditie in ieder geval in orde. Maar het fietsen, zwemmen en bewegen op de elliptische trainer is niet te vergelijken met ruim een uur hardlopen. Het gaat om een heel andere belasting van je spieren en gewrichten.

Dit kan je verwachten.

Je gaat veel wandelen

Aan het begin gaat het misschien prima. Je hebt een goede conditie en de eerste kilometers gaan als vanzelf. Maar het ontbreken van specifieke training gericht op hardlopen zorgt ervoor dat je na een paar kilometer toch vermoeid raakt. Je hartslag verhoogt, je gaat sneller ademen en je spieren worden moe. Dat dwingt je tot langzamer lopen, ook al zou je liever op volle snelheid door willen blijven gaan. Je hersenen registreren bij hoe het ervoor staat qua temperatuur, vocht, voeding en meer. Misschien moet je wat vaker een stuk gaan wandelen. Maar ook dan: 10 Engelse mijl is een lang stuk, ongeacht of je het moet rennen, lopen of kruipen.

Alles doet pijn

Na een lange hardloopwedstrijd zul je pijn voelen, ook als je in topconditie bent. Heb je niet of onvoldoende getraind, dan zul je nog vele meer last hebben van pijntjes na afloop. Het gaat al pijn doen als je nog aan het lopen bent en de volgende dag kun je helemaal niet mer op je benen staan van de spierpijn. Je kunt onderweg ook beschadigde pezen oplopen, waardoor je nog meer pijn hebt en nog langer nodig hebt om te herstellen. Ruim 16 kilometer lopen is een enorme belasting voor je lichaam. Spieren en gewrichten zijn het langdurige lopen en de belasting die daarbij komt, niet gewend.

Je raakt misselijk of duizelig

Krijg je te weinig vocht binnen, dan kun je duizelig worden en een licht hoofd krijgen. Dat geldt ook als je je zonder voorbereiding te zwaar inspant. Het komt wel eens voor dat hardlopers na een uur kotsend langs de kant van de weg staan. Ernstig is het niet, vervelend is het wel. Je kunt zelfs even out gaan door een hevige inspanning. De misselijkheid en duizeligheid kan te maken hebben met een lage suikerspiegel of met het feit dat zoveel mogelijk zuurstof nodig is voor het hardlopen, dat er minder zuurstof beschikbaar is voor andere delen van je lichaam (waaronder je hersenen). Komt het door een lage suikerspiegel, dan helpt het om onderweg nog wat extra bij te tanken met een glucosedrankje, reep of gel. Maar je kan ook misselijk raken door teveel te eten. Je kent het wel: vlak voor de wedstrijd een zware maaltijd eten is niet zo’n goed idee.

Je krijgt het te warm of te koud

Het kan lastig zijn om je temperatuur te reguleren. Krijg je het plotseling koud, dan kan dat komen door een gebrek aan elektrolyten. Een sportdrank helpt, want dat bestaat over het algemeen uit water, koolhydraten en elektrolyten. Vooral bij ongetrainde sporters kan het voorkomen: ben je niet gewend aan een lange wedstrijd, dan raak je sneller elektrolyten kwijt, in vergelijking met een getrainde sporter. Je lichaam is niet gewend om er zuinig mee om te gaan. Ook moet je als ongetrainde persoon harder werken om het juiste tempo te houden, waardoor je meer warmte genereert.

Foto: Steve Garner